Człowieka, któremu poświęcimy dzisiejszy wpis, chyba żadnemu miłośnikowi historii nie trzeba przedstawiać ? Zbudował jedno z największych imperiów na świecie, zachwycał taktyką i sposobem walki. Do dzisiaj jest osobą, o której czytamy biografię i książki, a dzieci i młodzież obowiązkowo muszą przerobić materiał z nim związany na lekcjach historii.
Aleksander Macedoński, bo o nim mowa, był uważany za wybitnego nie tylko w czasach sobie współczesnych. Jego postać do dzisiaj zachwyca historyków.
Historycy nie są zgodni, co do dokładnej daty narodzin Aleksandra. Jego narodziny miały miejsce 19 lub 20 lipca 356 roku przed naszą erą. Na świat przyszedł w ówczesnej stolicy Macedonii, którą wtedy była Pella. Jego ojcem był Filip II, równie dobrze znany historykom, co jego syn. To on stworzył silne państwo Macedońskie, a także powiększył jego granice. Matką natomiast, była Olimpias, żona Filipa. Należy jednak zaznaczyć, że nie była ona jedyna wśród żon i kochanek króla, ale ze względu na urodzenie następcy tronu, miała więcej przywilejów i praw niż pozostałe kobiety.
Od początku Aleksander uważany był za osobę niezwykłą. Pojawiła się również legenda o jego narodzinach, według których miała w nich brać udział sama bogini Artemida. W tym samym czasie płonął jeden z 7 cudów świata, świątynia Artemidy w Efezie. Bogini była jednak tak zajęta asystowaniem przy porodzie Aleksandra, że nie zdążyła ugasić pożaru. Dodamy tylko, że Aleksander jako już król i władca, chciał odbudować ten budynek. Lud jednak sprzeciwiał się temu, ponieważ uważał, że nie może jeden bóg, budować świątyni drugiemu bogu.
Dzieciństwo Aleksandra owiane jest takimi właśnie legendami i opowieściami. Nie ma zbyt wielu historycznych faktów o tym okresie. Na pewno jego nauczycielem prze moment był (niesławny jeszcze wtedy) Arystoteles. Aleksander śledził również liczne wali, jakie prowadził jego ojciec.
Przełomowym momentem dla młodego następcy tronu było zamordowanie przez spiskowców Filipa II. Aleksander objął władzę krótko po tym wydarzeniu, w 334 roku przed naszą erą.
Tutaj zaczyna się właściwa historia Aleksandra Wielkiego. Na początku podbił Anatolię. Tam w mieście Gordion, rozwiązał legendarny węzeł gordyjski. W jaki sposób? Po prostu go przecinając ? Dzięki temu miała się spełnić przepowiednia, że ten, kto rozsupła ten węzeł, stanie się Panem Azji.
Następnie podbił Fenicję i Egipt. W Egipcie założył miasto, które nazwał na cześć samego siebie Aleksandrią.
Później przyszedł czas na Mezopotamię i Persję, a także dzisiejszy Uzbekistan i Afganistan. Aleksandrowi ciągle było jednak mało…
W 327 roku wyruszył na Indię. Tam napotkał problemy, miększy innymi inny klimat, brak wody i jedzenia, a także zmęczenie i bunty swoich żołnierzy, które sprawiły, że musiał porzucić plany zdobycia całego tego terenu i wycofanie się.
Aleksander zmarł w Babilonie, 10 czerwca 323 r. p. n. e. Wokół jego śmierci również wiele jest legend, niedomówień i teorii. Fakty są jednak takie, że nie pozostawił żadnego następcy. Jego żona, Roksana urodziła mu syna, kiedy Aleksander już nie żył.
Aleksander otrzymał kilka przydomków. W historii znany jest jako Aleksander III Macedoński, Aleksander Wielki lub po prostu Aleksander Macedoński. Niektórzy używają również wobec niego przydomku „niezwyciężony”. Prawdą jest, że był świetnym strategiem i wodzem. Dzięki jego podbojom kultura hellenistyczna dotarła na wielki obszar.