Przeciw Żydom – nastroje antysemickie w Niemczech

15 lutego 201431 sierpnia 2016S.Z 17

Antysemityzm w Niemczech nie stanowił nic nowego. Nawet jeśli pod uwagę nie weźmiemy krucjat czy średniowiecznych pogromów, to zawsze można było sięgnąć do [...]

Eksperymenty nazistowskich lekarzy

11 maja 20138 czerwca 2013S.Z 5

Treść książki, z której korzystałem poprzedza wskazówka: „Lekarze, o których mowa w tej książce, zaznaczają w swych zeznaniach, że nigdy nie naruszyli etosu [...]

Listy do Hitlera

27 listopada 201219 grudnia 2012S.Z 4

Parę listów niemieckich zwolenników Hitlera. [...]

Stephen McGinty – Sekretne życie Rudolfa Hessa

21 sierpnia 20121 września 2012S.Z 1

Rudolf Hess to postać tajemnicza. Do dnia dzisiejszego historycy zastanawiają się nad powodami, które skłoniły jedną z ważniejszych osób w Rzeszy na niebezpieczny [...]

Christopher R. Browning – Pamięć przetrwania

14 kwietnia 20125 maja 2012S.Z Comment

„Pamięć przetrwania” autorstwa Christophera R. Browninga to mikrohistoryczna rekonstrukcja życia obozowego w Starachowicach oraz losów Żydów z Wierzbnika. Książka bardzo cenna, bo zbudowana [...]

Stig Dagerman – Niemiecka jesień. Reportaż z podróży po Niemczech

6 marca 201224 marca 2012S.Z Comment

„Niemiecka jesień” to książka dla polskiego czytelnika trudna. Ukazuje ona naród Niemiecki jako ten, który również poniósł wielką ofiarę podczas II wojny światowej. [...]

Kolorowe zdjęcia z nazistowskich Niemiec

17 grudnia 201127 grudnia 2011S.Z 2

Oto zdjęcia przedstawiające jeden z bardziej przerażających reżimów świata. [...]

Brygada Dirlewangera

15 listopada 201130 listopada 2011S.Z 4

Historia jednej z bardziej okrutnych jednostek niemieckich działających podczas drugiej wojny światowej. [...]

Zaproszenie na spotkanie wokół książki „Czarni myśliwi. Brygada Dirlewangera”

20 października 201122 października 2011S.Z Comment

Spotkanie wokół książki Christiana Ingrao „Czarni myśliwi. Brygada Dirlewangera” 28 października (piątek), godz. 18:00 Dom Spotkań z Historią ul. Karowa 20 Dyskusję z udziałem Marcina Zaremby (Instytut [...]

jano - Starożytna prostytucja

Prezentując temat proponuję korzystać z opracowań naukowych. Zaufanie w tym względzie, co do metodologii badań, budzi niewątpliwie James George Frazer – profesor antropologii społecznej, folklorysta i filolog klasyczny, historyk religii, autor modelu ewolucji kulturowej ludzkości. W dziele "The Golden Bough. A Study in Magic and Religion", w sprawie rytuału Adonisa, podczas świąt Adonisa obchodzonych w Azji Zachodniej i na wyspach greckich, James G.Frazer pisze m.in: Wyspa Cypr leży o jeden dzień drogi okrętem od brzegów Syrii... Bogate kopalnie miedzi, lasy jodłowe, majestatyczne cedry przyciągały naturalnie Fenicjan, lud kupców i żeglarzy. Obfitujący w zboże, wino i oliwę Cypr był dla nich ziemią obiecaną w porównaniu ze skąpą przyrodą ich ściśniętego między górami i morzem kraju. Toteż osiedlili się na Cyprze już bardzo dawno i byli tam jeszcze długo po osiedleniu się Greków na jego brzegach. z inskrypcji wiemy, że do czasów Aleksandra Wielkiego fenicki król panował w Kition, Chettim Hebrajczyków. Semiccy osadnicy przywieźli oczywiście swych bogów z ojczyzny. Czcili oni Baala libańskiego, który mógł zresztą być Adonisem, a w Amathus na południowym wybrzeżu ustanowili kult Adonisa i Afrodyty czy raczej Astarte. Tutaj, podobnie jak w Byblus, obrządki tak bardzo przypominały egipski kult Ozyrysa, że niektórzy identyfikowali nawet Adonisa Amatejskiego z Ozyrysem. Ale wielkim ośrodkiem kultu Afrodyty i Adonisa na Cyprze było Pafos na południowo-zachodnich krańcach wyspy... Według Herodota założone zostało przez fenickich kolonistów z Askalonu, ale jest też możliwe, że przed przybyciem Fenicjan była tu już czczona lokalna bogini płodności i że przybysze utożsamili ją z ich Balaath względnie Astarte, do której była tak bardzo podobna. Skoro więc dwie boginie mogły się w ten sposób stopić w jedną, to jest prawdopodobne, że obie były wersjami wielkiej bogini macierzyństwa i płodności, której kult był, jak się zdaje, od najdawniejszych czasów rozpowszechniony w całej Azji Zachodniej. ...Na Cyprze zwyczaj nakazywał, by wszystkie kobiety przed małżeństwem prostytuowały się z obcymi w świątyni bogini bez względu na to, pod jakim imieniem ona występowała, Afrodyty, Astarte czy jakimś innym. Podobne obyczaje istniały w wielu częściach Azji Zachodniej. Niezależnie od motywów zwyczaj ten niewątpliwie nie był traktowany jako orgia zmysłów, lecz jako uroczysty religijny obowiązek spełniany w służbie wielkiej bogini, Matki Azji Zachodniej. Imię jej zmieniało się w różnych miejscowościach, ale istota pozostawała wszędzie ta sama. W Babilonie każda kobieta, biedna czy bogata, musiała raz w życiu ulec obcemu w świątyni Mylitty, to znaczy Astarte, czyli Isztar, i oddać bogini pieniądze zarobione w tym uświęconym nierządzie. Święte przybytki zatłoczone były kobietami czekającymi na spełnienie obrządku. Niektóre musiały czekać latami. W Syrii, w Heliopolis, czyli Balbeku, słynącym z imponującego majestatu ruin świątyni, obyczaj miejscowy nakazywał, by każda niewiasta oddała się obcemu w świątyni Astarte — zarówno matrony, jak i młode panny dawały w ten sposób dowody swej wierności bogini. Cesarz Konstantyn zniósł zwyczaj, zburzył świątynię i na jej miejscu wybudował kościół. W świątyniach fenickich kobiety oddawały się prostytucji w służbie religii, wierząc, że swym zachowaniem mogą przebłagać boginię i zyskać jej przychylność. „Prawem było u Amorytów, by niewiasta, która miała wstąpić w związki małżeńskie, siedziała przez siedem dni jako nierządnica przy bramie”. W Byblus ludzie golili głowy raz do roku na znak żałoby po Adonisie. Kobiety niechcące poświęcić swych włosów musiały oddawać się obcym w określonym dniu święta, a pieniądze tym sposobem zarobione poświęcone były bogini. Grecki napis odnaleziony w Tralles w Lydii dowodzi, że praktyka prostytucji obrzędowej przetrwała w tym kraju aż do II wieku naszej ery. Napis ten mówi o pewnej kobiecie, Aurelii Aemilii; nie tylko ona sama na rozkaz boga służyła mu jako prostytutka, ale także matka jej i inne kobiety jej rodu czyniły to samo przed nią. Publiczny charakter napisu wyrytego na marmurowej kolumnie, wspierającej ofiarę wotywną, świadczy o tym, że taki tryb życia i takie pochodzenie nie przynosiły hańby. W Armenii najszlachetniejsze rodziny poświęcały swe córki służbie bogini Anaitis w jej świątyni w Acilisena, gdzie panny pełniły obowiązki prostytutek na długo przed wyjściem za mąż. Nikt nie miał żadnych skrupułów, biorąc taką pannę za żonę, gdy kończył się okres jej służby. W Komana w Poncie bogini Ma służyły dziesiątki świętych nierządnic, a tłumy mężczyzn i kobiet przybywały z okolicznych miast i wiosek na odbywające się co dwa lata uroczystości lub też zjawiały się w innych porach, by złożyć śluby bogini. Analiza odnośnych przekazów prowadzi do wniosku, że wielka Bogini Matka, uosobienie wszystkich sił rozpłodowych przyrody, czczona była pod różnymi imionami, ale przy zachowaniu zasadniczego podobieństwa mitów i rytuału przez wiele ludów Azji Zachodniej. Bogini występuje z kochankiem, a raczej serią kochanków, boskich, a przy tym śmiertelnych, z którymi kojarzyła się co roku, a związek ich niezbędny był dla rozmnożenia roślin i zwierząt. Bajeczny ten związek boskiej pary był naśladowany, a nawet zwielokrotniany na ziemi w realnym, chociaż chwilowym stosunku seksualnym ludzi w świątyni bogini, co zapewniało owocowanie ziemi oraz płodność ludzi i zwierząt. Twórcą obyczaju prostytucji rytualnej w Pafos miał być król Kinyras, a praktykowały go rzekomo jego córki, siostry Adonisa, które ściągnąwszy na siebie gniew Afrodyty, kojarzyły się z obcymi i dokonały życia w Egipcie. W tej wersji legendy gniew Afrodyty jest prawdopodobnie późniejszym dodatkiem jakiegoś dziejopisa, dla którego obyczaje obrażające jego poczucie moralne mogły być jedynie karą nakazaną przez boginię, a nie ofiarą, której wymaga od swych wyznawców. Tak czy inaczej, opowieść wskazuje na to, że księżniczki pafijskie musiały podporządkować się obyczajowi tak samo jak kobiety niskiego stanu. Niektóre z opowieści o Kinyrasie, protoplaście królów-kapłanów z Pafos i ojcu Adonisa, zasługują na naszą uwagę. Słyszymy więc przede wszystkim, że spłodził on syna, Adonisa, w kazirodczym związku ze swą córką, Myrrhą, podczas święta bogini zboża, gdy przybrane w białe szaty kobiety winny były składać wieńce ze zboża jako pierwociny plonów i ściśle przestrzegać przez dziewięć dni czystości. W legendach napotykamy wiele podobnych przykładów kazirodztwa królów z własnymi córkami. Nie wydaje się prawdopodobne, by podania takie nie miały żadnych podstaw, i chyba równie nieprawdopodobne jest, by odnosiły się one jedynie do przypadkowych wybuchów nienormalnej żądzy. Podejrzewamy raczej, że oparte są na dorocznych obyczajach przestrzeganych z określonych powodów w pewnych specjalnych okolicznościach. Otóż w krajach, w których następstwo tronu było jedynie po kądzieli, gdzie zatem król sprawował władzę jedynie dzięki małżeństwu z następczynią tronu, będącą prawdziwą władczynią, zdarzało się często, że książę poślubiał własną siostrę, by wraz z jej ręką otrzymać koronę, która w innym wypadku przypadłaby obcemu mężczyźnie, być może nawet cudzoziemcowi. Czy ta sama zasada dziedziczenia nie mogła być przyczyną kazirodczego stosunku z córką? Logicznym bowiem następstwem takiej zasady byłoby to, że król zobowiązany był zwolnić tron po śmierci swej żony-królowej, ponieważ przebywał na nim jedynie dzięki poślubieniu jej. Zakończenie związku małżeńskiego przekreślało jego prawa do tronu, które obecnie przechodziły na męża jego córki. Jeśli więc król pragnął panować po śmierci swej żony, mógł to uczynić legalnie, jedynie poślubiając córkę i w ten sposób za jej pośrednictwem przedłużając swe prawa do tytułu należącego uprzednio do jej matki... JAMES GEORGE FRAZER - ZŁOTA GAŁĄŹ. WYDAWNICTWO KR, WARSZAWA 2002. Polecam lekturę całości tego dzieła.

Anonim - Przeciw Żydom – nastroje antysemickie w Niemczech

Gdy czlowiek (powstal) na ziemi nie bylo zydow polakow niemcow itp POLITYKOW tej najgorszej obecnie rasy prawie nietykalnej oglupialych wiar my wszyscy sami ponosimy odpowiedzialnosc za to co dzieje sie dzialo i co nastapi i nie wymyslajmy kto jest winny a najlepiej to zwalic na BOGA ktorego nikt nie widzial i prawie kazdy walczy w imie jego zabijajac iwymyslajac coraz to durniejsze prawo, ludzka glupota siega zenitu ludzie.............

Kamila - Czarownice

Z drugiej strony były strasznie szykanowane. Bez ich aprobaty obcinano im całe owłosienie z całego ciała. To zapewne nie było przyjemne dla nich...